Niesziekte

Een paar dagen voordat ik Franck zou gaan ophalen, kreeg ik te horen dat hij niesziekte had doorgemaakt, en nog herstellende was. Ik kreeg de vraag of ik ‘hem nog wel wilde hebben?’ Mijn antwoord was, zonder enige twijfel, “natuurlijk, uiteraard!” sterker nog, ik wilde hem zo snel mogelijk ophalen en hem de zorg geven die hij nodig had.

De eerst volgende dag heb ik hem opgehaald en direct een afspraak bij de dierenarts ingepland. Ze gaf aan dat Franck nog hartstikke ziek was. Hij had een een bovenste luchtweginfectie, longontsteking, ooginfectie en koorts. Hij had behandeling nodig en met veel liefde heb ik hem mee naar huis gekomen en ging ik opnieuw de boeken in om te leren hoe ik medicijnen en oogdruppels bij een kat kon toedienen.

Het bleek nog niet zo eenvoudig te zijn, maar Franck was een schat van een kat en liet alles toe, zelfs het 4x per dag druppelen van zijn ogen. Wat moet het voor hem een stressvolle periode geweest zijn; weg uit zijn vertrouwde omgeving, ziek, een vreemde kat en persoon als huisgenoot en door deze persoon ruim 2 weken meerdere keren per dag medicijnen en oogdruppels krijgen.

Gelukkig knapte Franck snel op en was heerlijk door het huis aan het rennen en aan het spelen. Ook ontstond er tussen Louis en Franck een harmonieuze sfeer en kregen Franck en ik een goede band.

Franck bleef wel een ‘zorgen’ katje. De niesziekte werd chronisch met verklevingen in zijn neus met dichte traanbuizen en een snotneus als gevolg. Twee keer per dag maakte ik zijn oogjes en neus schoon en geregeld was een bezoekje aan de dierenarts nodig als hij weer een ontsteking of bovenste luchtweg infectie had waarvoor weer medicatie nodig was.

Hypertrofische cardiomyopathie

Als dat nog niet genoeg was, werd op 1,5 jarige leeftijd een hartruisje gehoord bij Franck. Een aantal onderzoeken volgden en uiteindelijk werd hij gediagnosticeerd met hypertrofische cardiomyopathie (HCM). Hij had direct dagelijkse medicijnen nodig, en die werden in de loop van de maanden opgebouwd en uitgebreid, uiteindelijk kreeg hij 2x per dag vier verschillende medicijnen. Er is gelukkig geen dag geweest dat het niet lukte om hem de medicatie in te laten nemen, en altijd zo stressloos mogelijk.

Ondanks de medicijnen  is Franck helaas slechts 2,5 jaar oud geworden.

De laatste fase

Franck was de liefste knuffel kat, die graag bij mij lag te slapen, hij was altijd in de buurt en echt mijn maatje. Hij accepteerde alle zorg, de en dag wat beter dan de andere dag.

Met de wens om Franck een zo gelukkig mogelijk leven te bieden, vrij van ongemakken en pijn, ben ik mij steeds meer gaan verdiepen in het gedrag van katten en hoe ik zijn welzijn kon optimaliseren. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in het volgen van de opleiding tot kattengedragstherapeut.

In de laatste periode van zijn leven ben ik mij ook gaan verdiepen in wanneer het tijd is om afscheid te nemen, vanuit het perspectief van de kat. Vanuit mijn perspectief wilde ik hem het liefste natuurlijk zo lang mogelijk bij mij houden, maar was dit voor hem ook het beste? Wanneer had hij nog een waardig leven? Een leven waarin hij normaal kat kon zijn? Dat bleken lastige vragen waar ook niet een heel eenvoudig antwoord op te geven is.

Gelukkig heb ik een geweldige dierenarts met wie ik kon praten over deze vraagstukken en had ik met mijn medische achtergrond kennis van het ziektebeeld en de medicatie die Franck kreeg. Ook heb ik in het ziekenhuis geregeld voor en met patiënten nagedacht over de palliatieve (laatste) fase van het leven.

Alle opgedane kennis en ervaring vormen de basis voor mijn coach traject “Als je kat ziek wordt”.